“F 1” met Brad Pitt, de film die de kijker “in de schoenen van de piloot” plaatst
De speelfilm, die opzwepend is met adembenemende racescènes, speelt wonderwel in op nostalgie met verwijzingen naar de cinema van de jaren 90. Een kijkje achter de schermen door regisseur Joseph Konsinski.
Door Renaud Baronian , speciaal correspondent in Londen (Verenigd Koninkrijk)Hij is cooler dan ooit, maar hij rent nog steeds, rent nog steeds, Brad Pitt . In "F1: The Movie" speelt de 61-jarige Amerikaanse acteur, met evenveel afstandelijke kalmte als vurige enthousiasme, Sonny Hayes, een voormalig racewonderkind dat al meer dan dertig jaar geen Formule 1-stuur meer heeft aangeraakt na een ernstig ongeluk. Na alles te hebben meegemaakt, wonend in zijn camper, worstelt Sonny zich tussen de goedkope competities door. Totdat Ruben (Javier Bardem), de baas van een team in de problemen, hem ervan weet te overtuigen om halverwege het seizoen een comeback te maken achter het stuur van een van zijn auto's, naast Joshua (Damson Idris), een veelbelovend jong talent...
In de grote traditie van autosportficties zoals "Rush" (2013) of "Le Mans 66" (2019) , pakt "F1, the movie", met een snelheid van 480 kilometer per uur en opgenomen tijdens echte Grand Prix-weekenden, uit met zijn racescènes gefilmd vanaf de hoogte van de helmen van de coureurs, waardoor de kijker letterlijk in de bestuurdersstoel zit. Maar dat is nog niet alles: de speelfilm, waarin Brad Pitt een fantastische hoeveelheid absolute "coolness" laat zien, doet denken aan de mainstream Amerikaanse cinema van de jaren 90.
Le Parisien
